Ég(Stefįn) og Hugo vorum semsagt ķ veišiferš og viš įttum dag ķ Eystri Rangį į föstudegi og Ytri Rangį į sunnudeginum,
laugardaginn vorum viš bśnir aš plana žaš aš kķkja ķ smį bleikju veiši ķ Brśarį. Vorum meš hįlfan dag ķ eystri og žaš kom
einn fiskur į 12 stangir eša eitthvaš žannig svo viš förum fisklausir heim. Žar sem allir žessir veišistašir eru frekar langt
frį Mosfellsdal žar sem viš bśum, žį gistum viš į frįbęrum bóndabę ķ eigu fjölskyldu Hugos. Ašeins lengra en hśsiš rennur į, lagleg į .
Eftir misheppnašan dag ķ Eystri Rangį sagši Hugo aš viš ęttum aš kķkja undir brśnna į įnni. Hann sagši aš žegar hann var yngri var
oft mikiš af bleikju og stöku lax eša sjóbirtingur. Žegar viš kķkjum undir brśnna sjįum viš žennan bolta, viš vissum ekkert hvernig fiskur
žetta vęri, en viš ętlušum sko aldeilis aš reyna viš hann. Ég ekki bśinn aš setja ķ neinn fisk um sumariš, bókstaflega ekki neinn,
žannig viš komumst aš žvķ samkomulagi aš ég myndi fį žennan fisk.
Žetta er flottur hylur beint undir brśnni žannig Hugo lį uppi į brśnni og ég fór upp fyrir hann og ętlaši aš byrja aš lįta fluguna
reka undir og reyna hitta į fiskinn sem lį fyrir framan stein og viš sįum vel aš hann var ķ ęti en samt sem įšur vissum viš ekkert
hvernig fiskur žetta vęri žannig ég byrjaši į žvķ aš henda eitthverjum litlum pöddum į og hann leit ekki viš žvķ, Hugo tušaši yfir žvķ
aš ég sé ekki einusinni aš kasta nįlęgt fiskinum en ég var nś samt į öšru mįli, allvega žetta var ekki aš virka žannig viš hentum
lķka einhverjum laxa flugum undir, hann leit ekki viš žvķ heldur og Hugo hélt įfram aš skamma mig fyrir aš vera ekki aš hitta į fiskinn.
Ég fór svo hinu megin viš įnna žar var svona lķtill grjót garšur ég beygši mig nišur var meš lķtinn gręnan dżrbit į og kasta, fiskurinn
rétt hjį mér og žį heyri ég ķ Hugo segja STEFĮN VERTU TILBŚINN. Fiskurinn gjörsamlega rauk ķ fluguna hjį mér og Hugo og
ég alveg snęldu vitlausir žvķ žetta var enginn smį fiskur. Hugo kemur til min ofan af brśnni og viš erum žarna meš tįrin ķ augunum (af gleši).
Eftir svona 10 mķnśtna barįttu fer fiskurinn ķ holu sem er ķ grjótgaršinum og nś voru góš rįš dżr, fiskurinn haggašist ekki.
Eftir ašrar 10-15 minśtur žį skżst hann aftur śt ķ hylinn og viš alveg mega peppašir. Svo žegar hann er bśinn aš vera ķ hylnum
ķ smį stund žį fer hann aftur ķ holuna og viš gįum ekkert gert. Žį reyndi Hugo aš stinga hendinni ofanķ įna og sporštaka fiskinn
en hylurinn var djśpur žannig alltaf žegar hann beygši sig nišur fór andlitiš į honum lķka ķ kaf. Ég Skellihló en svo fór fiskurinn
aftur śt śr holunni og rķkur upp įna fer undir brśnna og ég tek frekar harkalega į honum žannig hann kemur aftur nišur ķ hylinn
žar sem viš tókum smį barįttu, hann hafši betur og fór aftur ķ holuna, ég meš fimmuna og réši ekkert viš hann svo eg segi viš
Hugo aš fara og nį ķ laxahįfinn sem var frekar stór og hafa hann nęst žegar hann fęri śr holunni. Svo for hann enn eina feršina
śt śr holunni og ég er aš berjast viš hann į fullu og hann byrjar aš žreytast og lętur eins og hann sé aš gefa sig, Hugo kemur og
ętlar aš hįfa hann en žį rķkur hann beint aftur ķ holuna.
Žį fyrst vorum viš oršnir pirrašir og reišir enda bśnir aš berjast viš fiskinn ķ 60 mķnśtur eša svo og hann var aš fara illa meš okkur.
Hann var 5 ef ekki 10 sinnum klįrari en viš. Žį fer ég śr buxunum og lęt Hugo fį stöngina og labba ķ įttina a grjótgaršinum og žar sem
Hugo stóš, ég nę ekkert ķ fiskinn og lendi ķ sama basli og Hugo įšan meš andlitiš ķ vatninu, Hugo aušvitaš grenjandi śr hlįtri svo var
žaš ekki aš hjįlpa aš vatniš var skķtkalt! Ég fer upp į bakkann og tek viš stönginni viš byrjušum aš tala um žaš aš reyna pota ķ hann ķ
gegnum litla gatiš į holunni meš skaftinu į hįfnum. Hugo potar og potar ķ fiskinn en hann mįtti ekki pota of fast, ekki vildum viš aš hann
myndi óvart berja fluguna śr.
Hugo segir viš mig aš viš žurfum bara klippa į žetta žetta žżddi ekkert en ég var harš įkvešinn į žvķ aš ég myndi ekki hętta fyrr en
fiskurinn vęri kominn į land og ég segi viš Hugo bara aš bomba ķ hausinn į honum, Hugo dżravinurinn leggur ekki alveg ķ žaš og
segist ekki geta žaš en ég var į öšru mįli og rétti honum stöngina. Ég banka ķ hann og loksins rķkur hann af staš. Ég lķt upp og mér
til mikillar undrunar hefur tśristarśta numiš stašar og viš erum komnir meš įhorfendur. Ég rennblautur į nęrbuxunum.
Fiskurinn tók loks roku nišur įnna og žar nęr Hugo aš hafa hann viš öskrum og trillumst śr gleši ég hleyp aš Hugo og smelli
einum köldum en góšum kossi beint į varirnar!
Hér er Stefįn meš fiskinn, aušvitaš į brókinni.
LEIT