Sęlir fluguveišimenn góšir, mig langar til aš deila meš ykkur nokkrum brotum śr veišiferš į Arnarvatnsheišina, sem ég fór ķ fyrr ķ sumar. Eftir vinnu į fimmtudagskvöld var lagt ķ hann. Žar sem fyrirhugaš var aš ganga ķ į fjórša tķma śt į heišina, žį voru ekki margir sem nenntu meš og žvķ var ég einn į ferš. Śti į mišri heišinni er ofurlķtiš veišihśs ķ engu vegasambandi. Vestan gola var um kvöldiš og kólnaš hafši eilķtiš ķ vešri frį 21 stiga hita ķ Hrśtafiršinum. Žokan var aš renna aš sunnan frį Eirķksjökli. GPS tękiš var hinsvegar meš ķ för og žvķ ekki nein hętta į feršum, žótt villugjarnt sé į heišinni. Stefnan tekin beint ķ hśs og komiš žangaš į öšrum tķmanum aš morgni föstudags. Beint ķ koju og sofiš fram eftir, enda lét ég žaš eftir mér aš bera svolķtinn munaš ķ mat og drykk meš, žótt örlķtiš hafi žaš sigiš ķ į leišinni.
Morguninn eftir var yndisfagur. Ég vaknaši viš įlftakvak og vestan gola sį um aš flugurnar héldu sig nokkurnveginn į mottunni. Ég uppgötvaši mér til mikillar męšu aš ég hafši gleymt vargskżlunni (flugnanetinu) ķ bķlnum en ekki nennti ég fyrir nokkurn mun aš sękja žaš. Vatn hitaš og hellt uppį gott kaffi og rśgbrauš meš kęfu var kęrkominn morgunmatur. Bounty ķ desert og nś var ég reišubśinn.
Scottinn minn nr. 5 var geršur klįr og Orange Nobbler nr. 10 settur undir. Allstašar var nįttśran vöknuš og Snjófjöllin ķ vestri blöstu viš, Eirķksjökull skartaši sjnóhettu sinni ķ sušvestri bašašur geislum sólar. Hrossagaukurinn steypti sér nišur ķ fögnuši yfir dżršinni og lóur og rjśpur flugu upp undan fótum mķnum. Himbriminn lét ķ sér heyra og flugurnar voru lķka tilbśnar, hvenęr sem vind lęgši.
Allstašar eru vötn og lękir og fiskur ķ žeim öllum. Bęši bleikja og urriši. Allstašar reyndist vera fiskur, heldur smįr fyrst til aš byrja meš og žeim sleppt. Žaš veršur aš velja žann fisk, sem mašur treystir sér til žess aš bera meš sér til baka. Eftir hįdegiš var haldiš heim ķ kofa meš nķu vęna silunga 7 urriša og 2 bleikjur, frį tępu kķlói upp ķ tęp tvö kķló. Matur var nęst į dagskrį og öl meš. Žetta var herramannslķf. Smį siesta nęst į dagsskrį. Seinna um daginn var įfram haldiš til veiša og enn önnur svęši könnuš. Sama sagan, alls stašar fiskur.
Sęll og įnęgšur gekk ég til nįša žegar sólin var kominn ķ purpuraraušan lit į noršaustur himni.
Žaš er vķst aš verndunarsjónarmiš eru sjįlfgefin žarna śti į heišinni. Žś veišir ekkert meira, en žś treystir žér til žess aš bera alla leišina til baka.
Laugardagurinn heilsaši bjartur og fagur og įlftahjónin skröfušu um daginn og veginn. Logn var dottiš į. Viš žannig ašstęšur veršur mżvargurinn ansi įsękinn. Besta rįšiš var aš vęta andlitiš ķ sķfellu til aš halda varginum örlķtiš frį, en žar kom aš ég sį mķna sęng śtbreidda. Aflinn var oršinn nokkuš žungur, žannig aš ég taldi mig eiga nóg meš aš bera hann til baka og svo var mżiš ansi įgengt ķ logninu.
Heim ķ hśs og pakkaš saman žótt stutt vęri į morguninn gengiš, en ég var samt ekki alveg bśinn aš gefast upp. Ég ętlaši aš veiša į leišinni til baka, enda vissi ég af nokkrum góšum stöšum į žeirri leiš.
Mešfram lęknum gekk ég žar til ég stóš į bakkanum og taldi 1,2,3,4,5.... uppķ 17 bleikjur ķ einum litlum hyl. Bakkinn var hįlfan annan meter yfir hylnum og žęr hreyfšu sig varla. Hitinn var 22 grįšur. Ég snara af mér bakpokanum og klęjaši ķ fingurnar og žaš var hreinlega ekki hęgt aš ganga fram hjį slķku gnęgtarborši veišigyšjunnar.
Kasta śt og dreg inn, ekki hreyfing !. Kasta aftur śt og dreg inn - ekki hreyfing. Nś borgar sig aš prófa eitt og annaš. Žar sem ég sé vel fluguna fara yfir hylinn og yfir torfuna, žį stoppa ég aš draga inn og flugan smį sekkur, žį sé ég bleikju eina koma aš opna kjaftinn og flugan hverfur ? bregš viš og bleikja į. Nęsta alveg eins og hśn lķka ķ pokann. Sleppti žeirri žrišju, ašeins of lķtil. Stęrsta bleikjan var į aš giska vel į žrišja pundiš og mest langaši mig ķ hana. Ķ žrišju tilraun tók hśn lķka. Stopp, nś er komiš nóg. Jį, žaš er skrżtin tilfinning aš hętta aš veiša vegna žess aš mašur getur ekki boriš žaš sem mašur gęti efalaust veitt. Af nįttśrunnar hendi er žvķ śtilokaš aš um ofveiši verši nokkurn tķma aš ręša žarna.
Jį, mįl til komiš aš flżja fluguna og koma sér ķ bķlinn.
Austurįin rennur austan viš slóšann į heišinni og žar eru stundum bleikjur og urrišar sem gaman er aš eiga viš, ég vissi aldri hvor tegundin žaš var sem sleit 10pd tauminn hjį mér fyrir nokkrum įrum. Žótt ég vęri nokkuš žreyttur eftir gönguna, žį hressti öliš og rśgbraušiš veišimanninn į ótrślega stuttum tķma og nś var flugnanetiš lķka til stašar og haldiš beinustu leiš nišur ķ Austurį, rśmlega stundarfjóršungsganga. Žegar į bakkan var komiš settist ég nišur og virti fyrir mér hylinn sem ég kannašist svo vel viš śr minningunum. Dregiš śt og stutt kast ķ mišjan strenginn og ... jį hann var į. Skemmtilegur spegilfagur urrišahęngur hįtt ķ žrišja kķlóiš kórónaši žessa veišiferš sem endaši ķ slķkri hellidembu į leišinni til baka aš žaš var bókstaflega ekki žurr žrįšur į undirritušum er aš bķlnum kom. Söngur var žó ķ sįl og hjarta og žakklęti fyrir ósnortna nįttśruna og veljvilja veišigyšjunnar.
Žś ęttir einhvern tķma aš prófa lesandi góšur.
Meš veišikvešju,
Geir Thorsteinsson.
LEIT