Slęm umgengni veišimanna kom tveimur įlftarungum ķ klķpu viš Helluvatn žegar žeir flęktu sig ķ taumefni sem einhver hafši skiliš eftir. Sem betur fer kom veišimašurinn Carl Jóhann žar ašvķfandi og tókst aš losa žį. Įlftamanna ętlaši aš verja börnin sķn meš miklum lįtum en aš lokum var žaš hśn sem hneigši höfuš sitt ķ žakklętisskyni. Sagan er hér:
,,Mig langaši aš senda žennan póst į ykkur og kanna hvort ekki vęri hęgt aš fį ykkur til aš birta smį įminningu til veišimanna.
Žaš sem ég į viš er žetta klassķska um aš skilja ekki rusl eftir sig, taumefni į ég žó sérstaklega viš aš žessu sinni.
Langar mig sérstaklega aš bišla til žeirra veišimanna sem haga sķnum mįlum vel į veišislóšum aš taka taumefni
upp af jöršunni og koma žvķ į réttan staš ķ rusliš žar sem minna ženkjandi menn viršast skilja žetta viš sig žar sem žeir eru staddir hverju sinni.
En mįliš er aš ég fór aš veiša ķ Ellišavatni ķ dag og įkvaš aš prófa aš kķkja inn ķ Helluvatn ķ Keriš. Žar var įlftapar meš 3 unga og žegar ég kom nęr var pariš fariš śt ķ vatn af bakkanum įsamt einum unga, sķšan er ég kom nęr tók ég eftir aš hinir tveir ungarnir fóru hvergi. Tók ég žį eftir aš žeir lįgu fastir į bakkanum meš um 2-3 metra langan taumbśt fastan utan um lappir og bśk.
Mér tókst aš losa žį bįša žó geri ég rįš fyrir aš annar žeirra hafi laskaš ašra löppina ašeins eftir žetta. Pikkfastir voru žeir, gįtu sig hvergi hreyft.
Eftir aš ég losaši fyrri ungann kom önnur įlftin upp į bakkann aftur, hvęsandi og glennti śt vęngina. Ég var alveg į žvķ aš hśn myndi bara rjśka ķ mig žannig aš ég stóš upp og śt meš hendurnar eitthvaš aš reyna aš žykjast vera stęrri en hśn. -_- Eftir smįstund róašist hśn ašeins og bakkaši aftur śt ķ vatn. Žį er ég hafši losaš seinni ungann og sleppti honum ķ vatniš kom įlftin aftur syndandi aš į fleygiferš en hęgši į sér žegar unginn kom til hennar, stoppaši sķšan, leit į mig og hneigši sig tvisvar fyrir mér. :)
Endaši allt nś vel aš lokum og vonandi braggast ungarnir frį žessu. En kennir žetta manni hversu hęttulegur smį taumbśtur getur veriš ef skilinn er eftir svona į vķšavangi.
Tökum nś höndum saman og tķnum upp alla taumbśta sem viš sjįum og lįtum menn vita sem sem kasta žessu frį sér hversu hęttulegt žetta getur veriš.
Meš kvešju
Carl Jóhann Gränz
LEIT